Maartje Smits is dichter in beeld en taal. Haar werk wordt als ecofeministisch omschreven en bevraagt hoe we ons als mensendieren positioneren ten opzichte van onze “natuurlijke” omgeving. In werkelijkheid doen mensen zo vreemd, dat hoef je niet te verzinnen, de taal die we gebruiken is daarin vaak veelzeggend. Met haar werk houdt Maartje een spiegel voor, waarbij ze veelvuldig gebruik maakt van found footage, secondaire literatuur en documentaire fotografie. De poëziebundels Als je een meisje bent (2015) en Hoe ik een bos begon in mijn badkamer (2017) verschenen bij Uitgeverij De Harmonie, waar binnenkort ook haar eerste roman verschijnt: Voor de volken die ik verloor, een boek over bijen, moeder- en dochterschap, en de onmogelijkheid om een ander te redden. Haar poëzie is vertaald naar het Spaans, Engels, Italiaans en Duits. Naast een artistieke praktijk geeft Maartje met veel plezier les aan de Gerrit Rietveld Academie en bij Creative Writing ArtEZ. Voor een uitgebreidere analyse, geschreven door Jan-Willem Anker, is hier te lezen.